Fotografie is een hobby waar je aan verslaafd kunt raken. Tijdens het fotograferen probeer je dingen uit die je onlangs ergens gelezen of gehoord hebt. Af en toe meld ik mij aan om ergens een fotoworkshop te doen om zo van elkaar en de cursusleider te leren. Mijn sterke voorkeur gaat uit naar het fotograferen van dieren. Als je ze eenmaal voor je lens hebt, dan zijn ze echt zoals ze zijn en niet gemaakt.

Toen ik de aanbieding van de fotoworkshop vossenfotografie las, heb ik mij direct aangemeld. Ik ben al zeker vijf keer eerder in dit enorme duingebied geweest om te fotograferen, maar een vos was ik nog nooit tegengekomen. Het gebied zit vol met diverse soorten herten die ook zeker de moeite waard zijn om vast te leggen, zeker als je in september/oktober tijdens de bronsttijd komt. De edelherten gaan op zoek naar de liefde, waarbij de mannetjes luidruchtig burlen. Overigens is de flora in dit gebied prachtig, zeker als je er oog voor hebt.

Dus 17 juni reed ik naar Vogelenzang om daar als groep te verzamelen. Onze groep bestond uit acht personen en begeleider Bart. Bart is Ecoloog, had biologie gestudeerd, en heeft als passie fotografie en dat was te merken tijdens de workshop. Gezien de hitte vertrokken we pas om 16.00 uur want in het duingebied is er nagenoeg geen schaduw te bekennen. Eerst gaf Bart een aantal praktische tips en trucs hoe wij die middag het beste konden fotograferen. We waren nog geen 500 meter op weg toen Bart ons wees op een aantal omgevallen en half verrotte bomen. In dit oude hout bleken zandhagedissen te leven. Wat een prachtige en bijzondere dieren zijn dat! Ze zijn mooi van kleur en houden van de warmte. Deze warmte blijken ze nodig te hebben om zich voor te planten. Normaal was iedereen doorgelopen, maar een ervaren gids wijst je op deze mooie diertjes. Hierna gingen we verder op weg naar de vossenburchten. Ik had onderweg nog wat plaatjes geschoten van herten en een mooie libelle.

Bart weet ongeveer waar de vossen zitten, maar geeft geen garantie dat je ze zult zien. Bij hitte kruipen ze in het struikgewas waardoor zij jou wel zullen zien maar omgekeerd dus niet. Ook kruipen ze terug in hun hol, zeker de jonge vosjes. Na ongeveer 1 ½ uur zagen we een mannetje (rekel) in het hoge gras wakker worden en voorbij wandelen. Meteen hoorde ik een aantal spiegels van de camera’s overwerken. Ze zijn totaal niet bang voor de mens, maar je moet ten alle tijden op gepaste afstand blijven. Ook al zijn die kleine vosjes speels en schattig, niet te dicht bij komen en zeker niet aanraken. Even later kwamen we ook het vrouwtje (moer) tegen. Ze blijven gewoon staan zodat je ze kunt fotograferen of lopen langzaam als een mannequin voorbij.

Daarna duurde het even voordat we weer prijs hadden, maar dat werd later rijkelijk beloond; op een gegeven moment liepen we als een stuk hoog gras en daar lag een klein vosje ons aan te staren. Even later stond hij op om zich op allerlei manieren te laten fotograferen, en daar kwam ook zijn broertje of zusje om allerlei poses aan te nemen. Inmiddels lagen er 9 fotografen plat op hun buik om de shot van de dag te maken. Voor onze groep was het een enorm hete dag, maar de foto’s maakten heel veel goed. Uiteindelijk waren we na vijf en een half uur en na twaalf kilometer lopen, vermoeid terug bij de auto’s. Deze workshop is echt een aanrader. Overigens zijn de Waterduinen zeker een bezoek waard. Dit gebied is 365 dagen per jaar van zonsop- tot zonsondergang geopend.